Toen onze eerste hond overleden was, wilden we toch wel weer heel graag een nieuwe hond. Maar eerst hadden we nog een verhuizing voor de boeg van Utrecht naar Eemnes.
Nadat we gesetteld waren zijn we op zoek gegaan. Eerst ook alle opvangmogelijkheden onderzocht, want we hebben beide werk.
We waren er klaar voor en zijn gaan zoeken. We kwamen op de pagina van deze stichting uit en kwamen bij de foto’s van de nog te adopteren foto’s uit. En daar was ze, Kin. We waren beide tegelijk echt vertederd door de eerste foto’s van haar en we besloten: Kin gaat het hopelijk worden. De volgende ochtend direct gebeld met zenuwen in onze buik, want was ze nog beschikbaar?
En ja gelukkig was het zo en werd Kin door ons gereserveerd. Er werd ons verteld dat we een huisbezoek zouden krijgen. Oké, prima plan, wij de dag ervoor het huis opgeruimd en gepoetst, want ja we wilden er alles aan doen om een goede indruk te maken. En blijkbaar heeft het geholpen want na een aantal dagen kregen we het verlossende antwoord, jullie mogen Kin adopteren. Wij waren helemaal in de gloria.
De aankomst van Kin werd gepland en wij regelden dat we vrij kregen voor twee weken om Kin te laten wennen. We mochten haar zelf gaan ophalen in Eindhoven op het vliegveld. Helaas werd de aankomst uitgesteld, gelukkig flexibele werkgevers en de vakantie mocht opgeschoven worden.
Wat we ook nog moeilijk vonden was een leuke naam bedenken. Ze heeft de eerste maanden op straat geleefd en de anderhalve maand in het asiel de naam Kin gekregen, waar wij uiteindelijk Kimmy van hebben gemaakt.
En opeens was daar toch het moment: we mochten naar Eindhoven. De landing was om 23.20 uur en daar was ze. Ze kwam de reisbench uit samen met een andere hond. Wat een aangename verassing, een en al enthousiasme en een hele open houding. De eerste ontmoeting kon niet beter. Wij hebben haar mee naar huisgenomen en thuis konden we heerlijk slapen.
Het grote avontuur en genieten kon beginnen.
En dat is helemaal gelukt, Na een paar weken begonnen aan de pubercursus. Poeh, dat was wel heel hard werken hoor. We zijn dan ook twee keer gezakt, deels ook door mij want bij het woord examen gebeurt er van alles bij mij van binnen. Maar goed drie keer is scheepsrecht en het eerste diploma was een feit. En omdat we het allemaal zo leuk vonden zijn we doorgegaan met Elementaire Gehoorzaamheid 1(EG1). Dat ging al stukken beter en na het examen gingen we door voor EG2. Ook met een diploma op zak. Omdat ik dacht dat Kimmy een goede speurneus heeft zijn we een proefles speuren gaan volgen en ook dat ging als een raket. Dat doen we nu een jaar met heel veel plezier, wie weet kan ze ooit in gezet gaan worden bij vermiste honden.
We hebben voor Kimmy op onze werkdagen een enorme leuke en lieve oppas gevonden waar we Kimmy met een zeer gerust hart achter laten en waarvan ze moe en voldaan weer thuis komt.
Tevens werden we tussentijds opvanggezin voor een kitten. Helaas had Kimmy de klik niet met deze kitten en andersom ook niet. Gelukkig vond dit poesje een nieuw warm gezin en werd zij geadopteerd. Daarop kregen we de volgende opvanger, Xena. En deze keer was er een hele goede klik tussen haar en Kimmy en hebben we besloten om Xena ook te adopteren. Zo werden we compleet.
Wij zijn heel erg blij met de stichting en de werkwijze van de stichting. We kunnen ook zeggen, wanneer je tijd hebt, meld je aan als vrijwilliger. Zelf ben ik nu een huisbezoeker geworden. Heel leuk om aan de andere kant te zitten als huisbezoeker. Ik merk dat zij er net zo in zaten als wij destijds met het huisbezoek en daarom probeer ik mensen gelijk daarover gerust te stellen. Ook opvangen is wel een feestje, als ik ooit meer tijd heb dan wil ik dit weer oppakken.
